Marcel verandert

Marcel wordt wakker gemaakt door verzorgster Azra. Het is vrijdag. Vanavond, na het eten, haalt zijn vader hem op. Zoals elk weekend gaat hij op vrijdag en zaterdag bij zijn vader logeren. Zijn vader bedenkt altijd een heel leuk programma.

Frustratie

Samen met Azra zoekt hij zijn kleren uit. Marcel wist dat Azra hem wakker zou maken. Dat stond op zijn pictobord. Bij het ontbijt treft hij Hugo aan. Hugo schenkt zijn thee in en helpt hem met zijn ontbijt. Jenneke, de stagiaire, helpt hem vervolgens zijn tanden te poetsen. Even later staat Marcel op de stoep te wachten op Carlijn. Zij komt hem met het busje ophalen voor zijn dagbesteding. Marcel moet best lang wachten en bijt uit frustratie even op zijn hand en stampt op de grond. Dan komt het busje, maar niet Carlijn maar Hamza zit achter het stuur. Dat had hij niet verwacht. Marcel bijt nog een keer op zijn hand en bromt zachtjes. Hij stapt in en gaat op zijn vaste plek naast Fouad zitten. Fouad praat continu. Marcel houdt niet van mensen die veel praten.

Geluiden

Als Marcel bij de dagbesteding aankomt, loopt hij direct naar zijn plekje in het lokaal. Hij wacht tot Huibert zijn werkje klaarlegt. De dag verloopt zoals alle dagen. Veel geluiden, mensen die tegen hem praten en onverwachte dingen. Als hij thuiskomt, zijn er twee andere begeleiders aanwezig. Marcel heeft honger en op weg naar de tafel duwt hij een huisgenoot die in de weg staat. Het was sowieso een drukke week voor hem, met ook nog een sjoel- en muziekavondje. Op mijn spreekuur – na het weekend – wordt besproken dat Marcel gedragsproblemen zou hebben. `Heeft hij medicatie nodig?’ wordt mij gevraagd. Dan volgt de lockdown.

Heerlijk

Voor Marcel is de lockdown een heerlijke tijd. Zijn wereld is opeens veel duidelijker en rustiger. Hij hoeft niet meer in het busje, want de dagbesteding is aan huis. Er zijn minder verschillende begeleiders en zijn vader komt naar hem toe in het weekend. Marcel heeft niemand meer geduwd. Sterker nog, hij is weer een paar woordjes gaan zeggen. Dat had hij al jaren niet meer gedaan!

 

Deze column is ook gepubliceerd in het voorjaarsnummer van MagaSien

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *