Vakantie
Diederik fietst voor de zesde keer langs mijn raam. Ik probeer ondertussen de berg mail weg te werken van de afgelopen maand. Hoe verder ik terugga in mijn inbox hoe meer zaken al vanzelf zijn opgelost lijkt het. Eigenlijk wel een geruststellende gedachte bedenk ik me. De gang is rustiger dan normaal. Dat komt door de vakantie. Veel mensen hebben tussen kerst en oud en nieuw een paar dagen vakantie genomen.
Ondertussen zie ik Diederik weer langs mijn raam fietsen. Hij gaat nu wat harder en beweegt zijn lichaam van voor naar achteren terwijl hij op de trappers trapt.
Het volgende uur kan ik in alle rust de rest van mijn mailbox leegmaken. En terwijl ik achteroverleun en kijk naar mijn lege inbox met nog maar enkele mailtjes met vragen die ik later nog moet beantwoorden, gaat de telefoon.
Diederik is boos en heeft een raam ingeslagen. Of ik wil komen kijken want hij bloedt erg. Met de noodtas loop ik naar de woning van Diederik iets verderop. Als ik aankom zit Diederik op de vloer met overal bloedspettertjes om zich heen. Een begeleidster zit naast hem en houd een theedoek op zijn onderarm terwijl ze me met verschrikte ogen aankijkt. Diederik kijkt ook verwilderd om zich heen en lijkt zelf ook erg geschrokken. Hij kijkt mij aan “ Ze w-w-w-wilde me er niet inlaten!”. “Oke” zeg ik “ laat eerst maar eens kijken”. Terwijl ik naast hem neerkniel vertelt de medewerkster dat ze bezig was met een andere bewoner op de eerste verdieping en niet zo snel bij de deur kon zijn. Ze hoorde hem eerst al aanbellen en daarna hard op het glas slaan. Op het moment dat ze naar beneden kwam hoorde ze het glasgerinkel.
De wond valt mee maar heeft wel een paar hechtingen nodig.
We lopen met z’n drietjes terug naar de poli terwijl een andere medewerkster even op de achtergebleven bewoners past. “Je was al zo hard aan het fietsen vanochtend Diederik, wat is er aan de hand?” vraag ik aan hem. “I-i-i-ik weet niet”. De medewerkster die arm in arm met Diederik loopt en de theedoek met haar andere arm op zijn gewonde arm drukt weet het wel “ Het is vakantie en de dagbesteding is dicht, toch Diederik? Daar kan Diederik niet zo goed tegen en hij weet dan niet zo goed wat hij moet doen.”
“Vakanties zijn niet fijn Diederik?” vraag ik hem
“Nee, H-h-h-het moet normaal zijn!” zegt hij terwijl hij me aankijkt.
“Gelukkig komt de vrijwilligster toch na de lunch? En die gaat toch wat leuks doen met je?” komt de begeleidster tussenbeide.’Die vakanties zijn helemaal niks voor veel bewoners…” zegt ze terwijl ze me hoofdschuddend aankijkt.
De naam van Diederik is gefingeerd
31 december 2014
